Carlo Gobbi öldü, Gazzetta köşesine veda

Her zaman başı dik yaşadığı için 82 yaşında öldü; hastalığa (tümör) karşı son savaşını Gazzetta dello Sport’ta kırk yıl boyunca bir yayın yayınlamak için “savaşırken” yaptı. tek sorumlusu olduğu spor sayısı. Hem kişisel hem de mesleki açıdan bugünden çok farklı olan gazetecilikte bir anlamda öncüydü. Onlarca spor dalını takip ediyor ve her gün her spor dalından en az bir haber veriyordu. İnternetin ve sosyal medyanın olmadığı bir spor ve dünya hayal edelim. Bu disiplinler, her sabah gazete toplantısından önce mutlaka bir hikaye veya sonuç öneren Carlo Gobbi’ye “bağlıydı”. Bir dünya şampiyonası ya da bir Avrupa şampiyonası, bir dünya rekoru ya da ulusal bir rekor.

bir bayrak

—

Yıllarca o, onsuz unutulacak olan bu sporların kalesiydi. İki özel aşkım var; voleybol ve özellikle ragbi. 7 Olimpiyat Oyunu, 6 Dünya Şampiyonası ve 15 Avrupa Voleybol Şampiyonasının yanı sıra 139 ragbi test karşılaşmasının yanı sıra jimnastik, judo, hokey, buz, hentbol, ​​ağırlık ve atıcılık dallarında 20’den fazla Dünya Şampiyonasını ve bir o kadar da Avrupa Şampiyonasını takip etti. Savaş sırasında babasının doktor olduğu Valona’yı (Arnavutluk) terk etmişti, ancak Milano’ya varmadan önce Modena onun evlat edindiği evdi. Carlo (etraftaki herkesin ona verdiği isim Carlone) yalnızca en eski moda gazeteciliğin sembolü değil, aynı zamanda çok daha insancıldı. Bu, onun kusurlarını vurgulamaktan ziyade şampiyonu yüceltmeyi amaçlıyordu. Ve Carlo, büyük şampiyonların ve ilk kez sahneye çıkan gençlerin peşinden neredeyse çılgınca bir tutkuyla koştu; o olmasaydı, bir haberin ya da bir makalenin saygınlığını asla bilemeyecek bir disiplin kahiniydi.

insanlık

—

Ama gazetecilik tutkusuna her zaman insani ve cömert bir dokunuş kattı. Her zaman pozitifliğe ve daha iyi bir geleceğin kesinliğine odaklandık. Bir bölüm bize Carlo’nun kim olduğunu anlatıyor: Yıllarca milli voleybol takımlarının podyumdan uzakta bitirmesini izledi ve kaçınılmaz olarak tanımladığı zaferi kutlamak için yıllarca her Avrupa ve Dünya Şampiyonasına her zaman iki şişe şampanya getirdi. Ve yıllar süren bekleyişten sonra nihayet sıra geldi ve İtalya’nın kazandığı kupaların nemlenmesine yaradı bu iki şişe… Başka bir zamanın oğlu, hayatı boyunca önemli noktaları vardı; mesela dağcı olması ve askeriydi. Kolordu her zaman onun ve moralinin bir parçası oldu. Hayatının bir başka harika yönü de, oval topa olan tutkusu gibi, belki de voleybola olan tutkusundan da büyük. Ve İtalyan XV’in başarılarını kaçırdığı için pişman oldu. istediği gibi kutlayamadı. Ancak bu onun bir haber daha yayınlama tutkusunu azaltmadı. Ek bir röportaj önerin.